——宋代王安石《登飞来峰》王安石大约在30岁时写下这首登高诗,正是干一番大事业的好年华,他借着《登飞来峰》一抒胸臆,这首诗没有写登高后所见的景色,而是直接写自己的感受。“不畏浮云遮望眼,只缘身在最高层。”人要想成就一番事业,最可怕的就是被浮云遮目,看不清大局,应该把目光放得长远,不能...
6首登高古诗词,登高远望,回首山河与故乡! 1、《滕王阁诗》 王勃 滕王高阁临江渚,佩玉鸣鸾罢歌舞。 画栋朝飞南浦云,珠帘暮卷西山雨。 闲云潭影日悠悠,物换星移几度秋。 阁中帝子今何在?槛外长江空自流! 在唐代诗国的天空,王勃虽是一闪而过的流星,如同后来中唐的李贺,英国的济慈,以及俄国的莱蒙托夫,他们都只...
中国登高诗歌 1、《望岳》 杜甫 岱宗夫如何?齐鲁青未了。 造化钟神秀,阴阳割昏晓。 荡胸生层云,决眦入归鸟。 会当凌绝顶,一览众山小。 2、《登逍遥楼》 唐代宋之问 逍遥楼上望乡关,绿水泓澄云雾间。 北去衡阳二千里,无因雁足系书还。 3、《登陕州北楼却忆京师亲友》 唐代刘禹锡 独上百尺楼,目穷思亦...
登高四首作者: 2019年07月14日21:03 浏览:102 收藏 觉得不错,我要 赞赏 其一风清月影高,海阔浪平涛。石壑峰巅处,琴声我独豪。其二莺娇夜不归,蝶醉各分飞。远道怜游子,天涯泪沾衣。其三夜色覆长松,星光入万峰。山深云似雾,阁隐露华浓。其四山高万里风,野旷浩无穷。我独逢奇景,忧愁挂碧空。
《登高》原文: 风急天高猿啸哀,渚清沙白鸟飞回。 无边落木萧萧下,不尽长江滚滚来。 万里悲秋常作客,百年多病独登台。 艰难苦恨繁霜鬓,潦倒新停浊酒杯。 《登高》白话译文: 天高风急猿声凄切悲凉,清澈水中群鸥嬉戏盘旋。 无穷无尽的树叶纷纷飘落,长江滚滚涌来奔腾不息。
《登高》是杜甫于公元767年在夔州所作。杜甫写这首诗时,安史之乱已经结束四年了,但地方军阀们又乘时而起,相互争夺地盘,社会仍是一片混乱。时代的不幸,个人的多病,加上壮志未酬,使杜甫内心极为苦闷与忧愁。为了排遣心中的郁闷,诗人带病登台的,想借此排解苦闷与忧愁。在中国古代诗歌中,“登高”或者“登台”都...
《登高》 《登高》 林掩城嚣,叶蔽暮日,陌路寻顶峰; 山鸟婉转,秋虫低吟,山涧洗明石; 无阶崎岖,不见亭台。 攀登之处有手痕,与谁邂逅; 名士大家,登高数说六朝; 暮秋西风,添色离乡别恨。 面北极目,儿郎身处,曾经飘泊途; 一夜风雪,叶红西山,仓惶回家路①;...
登高我想站在山巅,一览众山或振臂高呼,搅动万缕阳光风云际会,飞鸟羞怯岂知向上一步,所有的词语尽失底气我习惯于站在低处说话一生的高度,越不过梦中的那座高山假如登高可以开阔视野,我宁愿是一缕水汽成为乌云的奴隶,必要的时候跟随雨滴回到人间,拥抱大地海洋的辽阔...
登高,《登高》是唐代伟大诗人杜甫于大历二年(767)秋天在夔州所作的一首七言律诗。前四句写景,述登高见闻,紧扣秋天的季节特色,描绘了江边空旷寂寥的景致。首联为局部近景,颔联为整体远景。后四句抒情,写登高所感,围绕作者自己的身世遭遇,抒发了穷困潦倒、年老多病、