1.登⾼古诗词 ⾦城北楼 唐代:⾼适 北楼西望满晴空,积⽔连⼭胜画中。 湍上急流声若箭,城头残⽉势如⼸。 垂竿已羡磻溪⽼,体道犹思塞上翁。 为问边庭更何事,⾄今羌笛怨⽆穷。2.登⾼古诗词 ⼈⽉圆·茫茫⼤块洪炉⾥ 元代:刘因 茫茫⼤...
古往今来只如此,牛山何必独沾衣。——唐代杜牧《九日齐山登高》杜牧这首诗中的“客”指好友张祜,这首诗作于公元845年(唐武宗会昌五年),此时的杜牧任池州刺史,张祜曾受令狐楚的赞赏和推荐,但因为元稹和白居易不喜欢他,没有得到启用,而杜牧也是一腔抱负,但是怀才不遇,“十年一觉扬州梦,赢得青楼薄幸名。
(一)登高望远自伤情,柳发花开映古城。全盛已随流水去,黄鹂空啭旧春声。 (二)垂柳鸣黄鹂,关关若求友。春情不可耐,愁杀闺中妇。日暮登高楼,谁怜小垂手。 (三)登高可羡少年场,白菊堆边鬓似霜。益算更希沾上药,今朝第七十重阳。 (四)已是人间寂寞花,解怜寂寞傍贫家。老来不得登高看,更甚残春惜岁华。
《登高》杜甫 风急天高猿啸哀,渚清沙白鸟飞回。无边落木萧萧下,不尽长江滚滚来。万里悲秋常作客,百年多病独登台。艰难苦恨繁霜鬓,潦倒新停浊酒杯。开篇是杜甫的一首登高诗,最后仍用他的一首诗收尾,且名气更大,甚至被前人推为“古今七律第一”。杜甫晚年流离坎坷,身无归所,寄寓在一叶小舟之上,漂泊...
此诗载于《杜工部集》,全诗通过登高所见秋江景色,倾诉了诗人长年漂泊、老病孤愁的复杂感情,慷慨激越、动人心弦。此诗前四句写登高见闻。首联对起。诗人围绕夔州的特定环境,用“风急”二字带动全联,一开头就写成了千古流传的佳句。夔州向以猿多著称,峡口更以风大闻名。秋日天高气爽,这里却猎猎多风。诗人登上...
6、《行军九日思长安故园》 岑参 强欲登高去,无人送酒来。 遥怜故园菊,应傍战场开。 今天是重阳节,我很想去登高赏菊,可惜没有像太守王弘那样的人给我送酒来。我想念遥远的长安故居的菊花,这时应当在战火中开放了吧!诗歌风格质朴,构思精巧,是一首言简意深、对人寻味的佳作。
2.岑参《行军九日思长安故园》:强欲登高去,无人送酒来。遥怜故园菊,应傍战场开。 3.李白《九月十日即事》:昨日登高罢,今朝更举觞。 4.王贞白《九日长安作》:无酒泛金菊,登高但忆秋。 5.孟浩然《寻菊花潭主人不遇》:主人登高去,鸡犬空在家。 6.岑参《奉陪封大夫九日登高》:九日黄花酒,登高会昔闻。
张说【九日进茱萸山诗五首】 黄花宜泛酒,青岳好登高.稽首明廷内,心为天下劳. 孟浩然 【寻菊花潭主人不遇】 行至菊花潭,村西日已斜.主人登高去,鸡犬空在家. 李白【九月十日即事】 昨日登高罢,今朝更举觞.菊花何太苦,遭此两重阳. 岑参【行军九日思长安故园(时未收长安)】 强欲登高去,无人送酒来...
——唐代杜甫《登高》渚:江中的小洲,百年:人生百年,这里指晚年。繁霜鬓:满头白发。秋天,风很急,天很高,两岸的猿猴时不时发出哀鸣,江中的小洲清晰可见,江底的白沙也看得特别明澈,江洲的上空有鸟儿在疾风中盘旋。疾风吹过无边无际的树木,落叶在风中狂舞,滚滚向东的长江奔腾不息。在这悲秋的季节,登高...